از شرب مدام و لاف مشرب توبه

وز عشق بتان سیم غبغب توبه

دل در هوس شراب و بر لب توبه

زین توبهٔ نادرست یارب توبه

بردار درشتی ز دل خصم بنرمی

کز پیه بنضج آید، ای دوست مغنده

تا پای نهند بر سر حران

با کون فراخ گنده و ژنده

ز آن در مثل گذشت که شطرنجیان زنند

شاهان بیهده چو کلیدان بی کده

ستبره بدند عاشقان بساق و میان

بلای گیسوی دوشیزگان به بش دیزه؟

گر شوم بودتی بغلامی بنزد خویش

با ریش شوم تر ببر ما هر آینه

هجا کردست پنهان شاعران را

(قریع) آن کور ملعون چشم گشته

کلکش چو مرغکی است دو دیده پر آب مشک

وز بهر خیر و شر دو زبان است و تن یکی

ای طبع کارساز چه کردم ترا چه بود

با من همی نسازی و دایم همی ژکی

تا روم ز هند لاجرم شاها

گیتی همه زیر باج وسا کردی

هم ساده گلی، هم شکری هم نمکی

بر برگ گل سرخ، چکیده نمکی

پیغمبر مصریی، بخوبی و مکی

من بوسه زنم، لب به مکم، تو نمکی

یکی اژدهای دمنده چو بادی

یکی در نخیزی خزنده چو ماری

اگر ماری و گژدمی بود طبعش

بصراش چون مار کردند ماری

جلب کشی و همه خان و مانت پر جلب است

بدی جلب کش و کرده بکودکی جلبی

گفتم همی چه گوئی ای هیز گلخنی

گفتا که چه شنیدی ای پیر مسجدی

گفتم یکی که مسجدیم چون نه غرمنم

گفتا تو نیز هم نه چنین پیر زاهدی

گفتم پلید بینی، لنگی بزرگ پای

[...]

چو آمد گه زادن زن فراز

بکشکینه گرمش آمد نیاز

من و زن در آن خانه تنها و بس

مرا گفت کی شوی، فریادرس

اگر شوربائی بچنگ آوری

[...]

چو کودک سر فرود آرد به حجره بر سر حمدان

چنان گردد که پندارم سماروغ است یا جله

درآویزم حمایل‌وار یکسر خویشتن را زو

به گرد گردن و پشتش کنم آغوش چون بخله

همی‌چینم همی‌کوشم به دندان با زنخدانش

[...]