|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر به زیبایی و گذر بهار اشاره شده و بیان می‌شود که بهار نشانه زندگی و جانفشانی ماست. همچنین از احساسات درونی و دلتنگی شاعر در مواجهه با پایان بهار و گذر زمان سخن به میان آمده است. شاعر به عشق و شوقی که در دل دارد اشاره می‌کند و می‌گوید که این احساسات در وجود او به وضوح نمایان است.
هوش مصنوعی: بهار رفته نماد زیبایی و طراوتی است که دیگر در دسترس نیست، و این موضوع نشان‌دهنده فداکاری و از خودگذشتگی ماست. همچنین هر نفس و هر روز از زندگی‌مان به مانند ورق‌هایی است که ورق می‌خورند و به پایان می‌رسند.
هوش مصنوعی: بهار با نوشیدنی شاداب‌کننده‌ای که بویی از دل مرده نمی‌دهد، از ما خداحافظی می‌کند و این نشان‌دهنده‌ی مهارت و دانایی ماست.
هوش مصنوعی: دل تپنده من، نماد شوق و بیتابی است، و سفیدی آتش نشان‌دهنده احساسات عمیق ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.