|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس عشق و دیوانگی اشاره دارد. شاعر از جنون و دیوانگی خود می‌گوید و به زیبایی گل همیشه بهار که در آغوشش است، اشاره می‌کند. او معتقد است کسی که به دنبال نیکی باشد بدی نمی‌بیند و از جدل با دیگران پرهیز می‌کند. در نهایت، او حسرت می‌خورد که چرا چشم محبوبش به او توجه نمی‌کند و این جفایی است که در ذهن او باقی مانده است.
هوش مصنوعی: عشق و دیوانگی ما مانند گلی همیشه شکوفا در آغوش ماست.
هوش مصنوعی: کسی که به دنبال کارهای خوب و نیکو است، بدی‌ها را نمی‌بیند و اکنون دیگر هیچ کس با او دعوا نمی‌کند.
هوش مصنوعی: به همین اندازه کافی است که در دل تو مورد بی‌مهری قرار بگیریم. چه بر سرمان آمده که دیگر چشم تو به ما توجهی ندارد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.