|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل شاداب و سرزنده خود سخن می‌گوید که در ویرانی و ناامیدی به سر می‌برد. او احساساتش را با ناله و آه بیان می‌کند و هیچ صدای خوشی از اطرافش به گوش نمی‌رسد. غم و اندوه او عمیق است و هیچ کس نمی‌تواند آن را از دلش دور کند. همچنین به زاهدی اشاره می‌کند که بی‌روح و سرد است و هیچ‌کس به جشن و بزم او نمی‌آید، زیرا دیوانگی و شوری در او وجود ندارد. در نهایت، شاعر ناکامی و خاموشی را در زندگی خود و دیگران به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: جز آه و ناله‌ای از دل دیوانه خبری نیست و هیچ صدایی جز جغد از ویرانی به گوش نمی‌رسد.
هوش مصنوعی: غم و اندوه من هیچ‌گاه با تلاش و کوشش کسی از دلم بیرون نرفت، همان‌طور که غبار آینه هیچ‌گاه از شانه‌ام پاک نشد.
هوش مصنوعی: زاهد حرفی بزن، اگرچه خود به ظاهر متین و بی‌احساس به نظر می‌رسد، اما در واقع هیچ‌کس در محفل او پذیرای شادی و خوشی نیست؛ چرا که هیچ دیوانه‌ای از جا برنمی‌خیزد تا به او ملحق شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.