|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و شکوه معشوق اشاره می‌کند و به او می‌گوید که به خاطر زیبایی‌اش، هر چیز دیگر نیز به خود می‌بالد. همچنین اشاره‌ای به رنج‌هایی که او از جدایی از معشوق متحمل شده، می‌کند و از او می‌خواهد که در برابر ستم‌ها و مشکلات ایستادگی کند. شاعر با حسرت و شوق، محبت و جذابیت معشوق را ستایش می‌کند.
هوش مصنوعی: سرو به خاطر زیبایی تو به خود می‌بالد و گل به خاطر جذابیت تو به خود می‌نازد. تو به قدری زیبا شده‌ای که مانند باغی هستی که همه به آن نگاه می‌کنند.
هوش مصنوعی: تا وقتی که از بی رحمی نمی‌توانی دستت را بخودت بگیری و داد مظلوم را به گوش دیگران برسانی، گاه گاهی می‌بیند که دل ما هم دچاری از آرامش شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.