|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به تاثیر عواطف و تلاش‌های خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که اشک‌هایش بی‌فایده نیست و از دلش اندوهی را به وجود آورده که مانند تخمی در زمین پخش شده است. همچنین او به نعمت اعتماد و قناعت اشاره می‌کند و می‌گوید که این دو همچون نسیمی هستند که بر دشت و دریا اثر می‌گذارند. در نهایت، او به سخاوتمندی قناعت و اثرات آن بر زندگی خود اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: بیهوده نیست که ما با اشک خود بر زمین می‌ریزیم، زیرا در دل‌مان بذر تلخی و تیرگی را کاشته‌ایم.
هوش مصنوعی: ما در دشت و دریای توکل، نسیم دل‌انگیزی را احساس می‌کنیم و با قناعت، دست‌های خود را به سوی زمین و آسمان گشوده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.