|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و عذاب خود سخن می‌گوید و از دیگران می‌خواهد که او را در مورد گناهانش قضاوت نکنند. او به عمق رنج و وضعیت گرفتار خود اشاره می‌کند و می‌گوید که نباید به ظواهر و جلوه‌ها توجه کرد، بلکه باید به حقیقت درونی و عواطف عمیق او نگاه کرد. در کل، شعر احساس تنهایی و ناامیدی شاعر را نشان می‌دهد و به ادراک عمیق‌تری از وضعیت انسانی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: سرم در قید و بند گناهان است، پس درباره‌ی من پرس و جو نکن. حال من به قدری بد است که مثل صید در خون غوطه‌ورم، پس از وضعیت من نیز نپرس.
هوش مصنوعی: به قد و زیبایی نخل خیره نشو و به عظمت و شکوه آن حسرت مخور، بلکه به دقت به آنچه می‌بینی توجه کن و از بیرحمی و سختی نگاه دیگران سوال نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.