|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار شاعر به بیان احساسات عمیق خود می‌پردازد. هر چه از زمین و چمن برمی‌آید، به دل زخم‌خورده‌اش ارتباط دارد. او به راز خط و نشانه‌اش اشاره می‌کند که از گفتنی‌ها فراتر است و به دلتنگی و بی‌تابی‌اش می‌پردازد. در آخر نیز تأکید می‌کند که هر سبزه‌ای که از خاک او می‌روید، بیانگر حال و روز اوست.
هوش مصنوعی: هر چمنی که در آن خار وجود دارد، برای دل غمگین من یادآور درد و ناراحتی است.
هوش مصنوعی: راز زیبایی خط تو چیزی است که نمی‌توان گفت؛ مانند سبزه‌ای که از دمن برنمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: عذاب و بیتابی که در دل دارم، مانند صدای خاموشی است که از هر سبزه‌ای که از خاک من می‌روید، می‌تراود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.