|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به احساس بی‌قراری و اندوه ناشی از جدایی و نابسامانی زندگی اشاره می‌کند. او از درد و غمی که در دل دارد سخن می‌گوید و می‌گوید که این حالت به مانند خار در بدنش مانده است. زندگی‌اش بی‌سر و سامان است و خنده‌هایش نیز به مزار گل تبدیل شده‌اند. در نهایت، پیاله شراب شب جمعه برای او خوشحال‌کننده نیست و آرامشی نه در خواب دارد و نه در دل.
هوش مصنوعی: از مستی و نشئه، اعضای بدن به حالت زوال و از هم پاشیده درآمده‌اند، و نفس به خاطر خرابی قلب مثل گرد و غبار به دام افتاده و در حال رنج و سختی به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: زندگی بدون شادی و سرور به چه دردی می‌خورد؟ لبخند ما همچون گلی در قبرستان باقی می‌ماند و برای هیچ‌کس زیبا نیست.
هوش مصنوعی: نه تنها پیاله ما در شب جمعه به حال بدی افتاد، بلکه نه خواب به چشمان ما می‌آید و نه آرامش در دل ما باقی مانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.