|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان عشق و شوقی عمیق و انسانیتی می‌پردازد که فراتر از قابل درک و تصور است. شاعر به این نکته اشاره دارد که وجود محبوبش آنقدر بزرگ و بی‌نظیر است که در هیچ آیینه‌ای نمی‌توان آن را به تصویر کشید. همچنین، مجنون (عاشق) او نیز در دنیای وسیعی که فراتر از زمین و آسمان است، نمی‌تواند جای گیرد. شعله‌ور بودن عشق او به حدی است که مانند آتش بر شمشیر اوست و در واقع ارزش و قدرت خورشید را در دنیای محدود فتراک نمی‌توان گنجاند. شاعر با این تصاویر، عمق احساسات عاشقانه و قدرت و زیبایی عشق را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: عکس تو در آینه نمی‌تواند به درستی نمایان شود، پس مجنون تو هم در زیبایی‌ها و وسعت آسمان‌ها نمی‌تواند جای بگیرد.
هوش مصنوعی: چاقوی تو مانند آتش است و قدرت و جوهره آن مانند سرکه در برابر آتش می‌سوزد. خورشید را نمی‌توان در ظرفی کوچک و محدود جای داد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.