|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساس فرار و دوری از کسی می‌پردازد که اهمیت زیادی دارد. شاعر به سایه الفت و محبت دوستانش اشاره می‌کند و می‌گوید که از آنها دور نمی‌شود. او از غبار زندگی و نشانه‌های زیبایی یاد می‌کند و نشان می‌دهد که لازم است محبت و دوستی‌ها در زندگی همواره حفظ شوند. در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که باید با گلاب و زیبایی زندگی ادامه دهد و از خود دور نشود.
هوش مصنوعی: از عشق و دوستی کسانی که با آنها مرتبط هستم فراری نمی‌شوم و نمی‌خواهم کمتر از آن چیزی که هست، احساس محبت و نوازش را تجربه کنم. می‌خواهم این احساسات در زندگی‌ام همیشه وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: مردم کشیده‌ای را بر سر خاک من، برایم جشنی برپا کرده‌اند؛ در دل غبار من، گل‌های بهاری کم نباشد.
هوش مصنوعی: من از خودم دور می‌شوم و چاره‌ای ندارم. از سر من، سایه‌ی محبت همیشه باید وجود داشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.