|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان این نکته می‌پردازد که برخی از محدودیت‌ها و ناکامی‌ها در زندگی عیب و نقص نیست. مرغی که در قفس است، دوری از گل را عار نمی‌داند و بینوایی که همت بالایی دارد اما به موفقیت‌های بزرگ دست نمی‌یابد، نیز عار نمی‌کند. همچنین، دل آدمی هرچند زخم خورده باشد، اگر به آرامی نفس بکشد، عیبی ندارد. در واقع، این شعر تاکید دارد بر اینکه پذیرش شرایط و عدم دسترسی به خواسته‌ها، ننگ نیست و باید با صبر و امید زندگی کرد.
هوش مصنوعی: دوری از گل، برای پرندگان قفس ننگ نیست. همچنین، برای کسی که با وجود نداشتن امکانات و دسترسی، تلاش و همت می‌کند، ننگی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: دل، قدرتی دارد که می‌تواند هرچه از جهان بخواهد به دست آورد؛ اما اگر گاهی با آرامش و کم‌تکاپو نفس بکشد، این جای هیچ عیب و نقصی ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.