|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به یاد یار و عشق خود می‌اندیشد و با اشاره به تغییرات فصول، حس دل‌تنگی و شوقش را بیان می‌کند. او به زیبایی‌های زندگی و اثراتی که عشق بر دل‌ها دارد، اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که این احساسات حتی با نگاه به دیگری نیز ادامه دارد.
هوش مصنوعی: در دل من یاد معشوق جاری است و لطافت آن باعث می‌شود زمستانم به بهار تبدیل شود.
هوش مصنوعی: مژه‌های بلند آن دختر را می‌بینم که از دل ناآرامم عبور می‌کند.
هوش مصنوعی: شیشه به چه سرنوشتی دچار است که بهار به راحتی از چهار فصل می‌گذرد.
هوش مصنوعی: نگاه تو را می‌بینم و نمی‌دانی که چقدر دلهای غمگین تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.