هر سر مویم ز افغان بلبل دیوانه ای است
هر سر مژگانم از حسرت پر پروانه ای است
رفته ام از خویش پندارم ز یادش رفته ام
عالم یکرنگی عاشق تماشاخانه ای است
بیخودم کیفیت گلزار عشق از من مپرس
سایه هر برگ سبزش گوشه میخانه ای است
گاه مستم گاه مجنون گه در آتش گه در آب
تا ابد گر گویم از نیرنگ عشق افسانه ای است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق عشق و ناکامی است. شاعر از بلبل دیوانه و پروانه‌ای که حسرت می‌کشد، صحبت می‌کند و تجربه‌های عشق را با حالت‌های متناقض خود توصیف می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که حتی اگر خود را فراموش کرده باشد، عشقش همچنان او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. عالم عشق را به تماشاخانه‌ای تشبیه می‌کند و می‌گوید که عشق به او کیفیتی خاص داده است. در نهایت، زندگی عاشقانه‌اش را پر از نیرنگ و داستان‌های غیرقابل فهم توصیف می‌کند.
هوش مصنوعی: هر یک از موهای من، فریاد بلبل دیوانه‌ای را در خود دارد و هر یک از مژه‌هایم، پر از آرزوی پروانه‌ای است.
هوش مصنوعی: من از خودم دور شده‌ام و فکر می‌کنم که او به یاد من نیست. دنیای من، دنیای یکدستی است که عاشق به تماشای آن پرداخته است.
هوش مصنوعی: نپرس که عشق چه حالتی دارد، چون من بی‌دلیل هستم. هر برگ سبز آن، مثل سایه‌ای است که در گوشه‌ای از میخانه به تصویر در آمده است.
هوش مصنوعی: گاهی در حال مستی هستم، گاهی در حال دیوانگی، یک وقت در آتش می‌سوزم و وقت دیگر در آب غرق می‌شوم. اگر برای همیشه از فریب عشق بگویم، این یک داستان است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
قسمت هرکس ز نعمت خانه‌اش پیمانه‌ای است
آنکه ز ابر رحمتش هر قطره رزق دانه‌ای است
جوش یکرنگی ز بس با هم نیاز و ناز داشت
در نظر هر شعلهٔ شمعم پر پروانه‌ای است
بی‌تو دل در سینه‌ام افگنده شور محشری
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.