خلوت جان را تجلی از چراغ سینه است
پنبه داغ دل خون گشته داغ سینه است
در بهارش هر قدر حیرت تماشا می کند
گلشن سیر بنا گوشت دماغ سینه است
صبح و شامم از گل داغ محبت گلشن است
روز خورشید دل است و شب چراغ سینه است
هر سرمویش به هم بد مستی خون می کنند
عاشق دیوانه را رحمت سراغ سینه است
از خیالت باغبان گلشن خویش است اسیر
سیرگاهش از گل زخم تو داغ سینه است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن ابیاتی از یک شعر عاشقانه است که به توصیف حال و هوای عاشق و عمق احساسات او می‌پردازد. شاعر به خلوت و سکوت دل اشاره می‌کند که تحت تأثیر محبت و عشق قرار گرفته است. گل و دلی با داغ و درد عشق آمیخته شده و این احساسات در زندگی روزمره او تاثیرگذار است. صبح و شب در بازی عشق و احساس سرشار از زیبایی و وزش خاطرات عاشقانه می‌گذرد. این شعر به وضوح از عمق احساسات عاشقانه و وابستگی به معشوق سخن می‌گوید و نشان‌دهنده‌ی تأثیرات عمیق عشق بر زندگی فرد است.
هوش مصنوعی: در درون خود، نورانیتی وجود دارد که مانند چراغی در سینه می‌درخشد. اما دل پر از درد و ناراحتی است که به مانند داغی در سینه احساس می‌شود.
هوش مصنوعی: در بهار، هر چه بیشتر گل‌ها را تماشا می‌کند، حیرت و شگفتی بیشتری به او دست می‌دهد، مانند اینکه گلشن به درستی از عواطف و زیبایی‌ها بهره‌مند است.
هوش مصنوعی: در طول روز و شب، عشق و محبت برای من مانند گلی است که همیشه تازه و زنده است. روزها مانند خورشید، روشنایی و شادی به دل من می‌بخشند و شب‌ها مثل چراغی در سینه‌ام، به من نور و آرامش می‌دهند.
هوش مصنوعی: هر دمی که سرمویش را به هم می‌زنند، مستی و شوق را در دل عاشق دیوانه‌ای برمی‌انگیزند، و او را به غم و رحمت سینه‌اش نزدیک‌تر می‌کنند.
هوش مصنوعی: در خیال تو، باغبان گلستان خود است، اما در مسیر زندگی‌اش، از زخم‌های تو، دلش پر از درد و رنج است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.