نور بسیط لَمعه ای از آفتاب ماست
بحر محیط جرعهٔ جام شراب ماست
قانون علم کلی و کشاف عقل کل
حرفی ز دفتر و ورقی از کتاب ماست
تا بوسه داده ایم رکاب جلال او
سرخیل عاشقان جهان در رکاب ماست
ما خواجه محاسب دیوان عالمیم
هرجا که عالمیست به جان در حساب ماست
روح القدس ببسته میان همچو خادمان
در روز و شب مجاور درگاه و باب ماست
ما را حجاب نیست و گر هست غیر نیست
خود عین ماست آنکه تو گوئی حجاب ماست
زلفی که رفت در سر سودای دو جهان
بر روی ماست واله و در پیچ و تاب ماست
هر قطره ای که غرقهٔ دریای ما بود
از ماش می شمار که موج و حباب ماست
داریم نعمت الله و از خلق بی نیاز
سلطان کاینات گدای جناب ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش و توصیف مقام و منزلت خاصی اشاره دارد که شاعر با زبانی خیالانگیز و عاطفی به آن پرداخته است. شاعر خود را و خاستگاه او را معادل نور و آفتاب دانسته و علم و عقل را به عنوان ویژگیهای اساسیاش معرفی میکند. او به عشق و ارادت خود به حق اشاره کرده و خود را محاسب و ناظر بر عالم میداند. در ادامه به ارتباط نزدیک خود با روحالقدس و خدمت به خداوند اشاره میکند و تأکید میکند که هیچ حجاب و فاصلهای بین او و حق نیست. در نهایت، او خود را بینیاز از خلق معرفی کرده و به نعمتهای الهی و مقام سلطانی که دارد، اشاره میکند. این شعر در واقع بیانگر عشق عمیق و اعتقاد راسخ شاعر به خداوند و جایگاه خودش در این جهان است.
هوش مصنوعی: نور گستردهای که به آن اشاره شده، در واقع بهترین جلوهای از آفتاب ماست و دریا و محیطی که در آن قرار داریم، مانند یک جرعه از شراب خوشطعم و دلپذیر است.
هوش مصنوعی: قوانین علمی و فهم عمیق عقل انسان، تنها بخش کوچکی از نوشتهها و مطالب ما را شامل میشود.
هوش مصنوعی: تا زمانی که ما بوسهایی به پای مقام و جلال او دادهایم، در حقیقت، پیشوای عاشقان در کنار ما قرار دارد.
هوش مصنوعی: ما ناظر و حسابرس عوالم هستیم و در هر جا که عالمی وجود دارد، زندگی او به دقت در حساب ما ثبت شده است.
هوش مصنوعی: روح القدس، همچون خدمتکارانی که در روز و شب در کنار درگاه ما حضور دارند، ما را در آغوش خود گرفته و به ما نزدیک است.
هوش مصنوعی: ما هیچ مانعی نداریم و اگر هم چیزی به عنوان مانع وجود داشته باشد، آن مانع وجود خارجی ندارد. چیزی که تو به نام حجاب از آن یاد میکنی، خود ما هستیم.
هوش مصنوعی: موهایی که در دنیای دو دلی و عشق به سر ما افتاده، ما را مدهوش و دچار گیجی کرده و در حال نوسان و چرخش هستند.
هوش مصنوعی: هر قطرهای که در دریای ما غرق میشود، به مانند دانههای ماش است که موج و حباب ما را تشکیل میدهند.
هوش مصنوعی: ما از نعمتهای خداوند برخورداریم و به هیچکس نیاز نداریم، زیرا سلطان جهان بنده و خدمتگزار ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
شد مدتی که خشت سر خم کتاب ماست
موج شراب، سرخی سرهای باب ماست
مرغابی ایم و عالم آب است جان ما
در مجلسی که باده نباشد سراب ماست
از بس کتاب در گرو باده کرده ایم
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.