ساختم با آتش دل لاله زاری شد مرا

سوختم خار تعلق نوبهاری شد مرا

سینه را چون گل زدم چاک اول از بی طاقتی ...

... ای آتشین لب بازآ که هر شب چون نی بنالم از بینوایی

ای نوبهارم دور از تو دارم چون لاله بر دل داغ جدایی

بازآ که با تو از در بازآید ای افسونگر بخت رمیده من آه ...

... یا بی نوا چون من در روزگاری در روزگاری

بخت اگر به کام تو بود از چه خون به جام تو بود به نوبهاران

خنده گر گناه تو بود داغ دل گواه تو بود به عشق یاران ...

... چون لاله ای بینم بر طرف جویی بر طرف جویی

خیزد از جگر ناله من دور از آتشین لاله من به نوبهاران

دور از آن مه غنچه دهن روز و شب بود دیده من ستاره باران ...

... بازآ که چون گل در کنارم باشی

در نوبهاران نوبهارم باشی

دلدادگان را ای گل صلا ده ...