... ورنه زین گرد مذلت خاکساران را چه حظ

یا رب از قصد فغانی چیست مقصود بتان

از هلاک عندلیبان گلعذاران را چه حظ

... زانکه در بزم شراب آلوده دامانم چو شمع

صد پی از هستی پذیرد ای فغانی طینتم

باز بگدازد سموم دشت هجرانم چو شمع

... به که مجلس را به آب دیده آلودن چو شمع

آه از این آتش پرستیدن فغانی با خود آی

چند در دیر مغان زنار بگشودن چو شمع

... بسکه هر دم آستین بر چشم تر سودم چو شمع

از دم گرم فغانی دود آهم در گرفت

گرچه در راه محبت باد پیمودم چو شمع

... فروغ کوکب طالع کنون شود پیدا

که برفروخت فغانی ببزم شاه چراغ

... در بارد ابر نیسان در پیش راه یوسف

قلب سیه فغانی آنجا چه وزن دارد

چین و چگل طفیلست در یک نگاه یوسف

... یار منست دایم در انتظار عاشق

بنشین و روغن افشان بر آتش فغانی

بردار ساغر می بشکن خمار عاشق

... تا شدی ای گوهر مقصود غایب از نظر

چشمه چشم فغانی گشت جیحون از فراق

... مور حقیر اگر نبرد انگبین چه باک

دشمن ز آه گرم فغانی حذر نکرد

آتش پرست را ز دم آتشین چه باک

... می خواهد از خدا که بتیغت شود هلاک

در تنگنای هجر فغانی گشاد دل

از ناله ی حزین طلب و آه دردناک

... گاهم به دیده می زنی از خشم و کین نمک

در گریه ی فراق فغانی ز بخت شور

زد بر سواد دیده ی مردم نشین نمک

... چون دم زدی ز مهر و وفا از جفا منال

جانسوز و دلفروز فغانی درین چمن

شاخ گلیست جلوه کنان در قبای آل

... ذرات را بنور خود آیینه ی جمال

آشفته بلبلیست فغانی درین چمن

محروم مانده از حرم گلشن وصال

... چون خیال سبزه ی نورسته در آب زلال

مردم چشم فغانی باد بر آتش سپند

شمع رخسارت چو افروزد شبستان خیال

... خاصیت تریاک ندانند چه حاصل

این همنفسان حال دل زار فغانی

با این همه ادراک ندانند چه حاصل

... چراغ پاسبان کوی را مانم درین شب ها

که صحبت چون فغانی با مه عیاره ای دارم

... کافر ز داغ عصیان مؤمن ز درد دین هم

آن گل بهر پیاله رنگین شود فغانی

دل بردنش چو دیدی می خوردنش ببین هم

... نگرفت یکسر مو جا در دماغ مردم

غیرت مبر فغانی بر عشرت حریفان

بر هم نمیتوان زد کنج فراغ مردم

... بهوا داری آن سلسله نخجیر شدیم

راه اگر راست فغانی و اگر نقش خطاست

همچنان بر اثر خامه ی تقدیر شدیم

... خیال دوستی با مردم هشیار می بندم

نگاهی می کنم همچون فغانی از سر حسرت

ز پیکان رخنهای دیده ی بیدار می بندم