... کنون بگوشه عزلت هوای تنهاییست

بگوش تو نرسید ار فغان من شب هجر

زضعف بود مپندار کز شکیباییست ...

... کجا چو قد تو سروی بباغ کاشغر آید

فغان زترک کماندار تو که از سرشستش

هر آنچه تیر رها شد بسینه کارگر آید ...

چه شد نایی که اندر نی تو را راه فغان گم شد

زدم سردی حدیث اشتیاقت در دهان گم شد ...

... باغبان را خبری می دهد و گلچین را

عندلیبی به گلی گر به فغان می آید

هرکه او حالت طوفانی عشق تو بدید ...

... این خوی تند لازم روی نکو بود

بلبل زدرد تست گل آگه فغان مکن

آن به که کار عاشق بی گفتگو بود ...

... لیلی بخواب ناز بمحمل خدای را

مجنون براه بادیه تا کی فغان کند

بلبل اگر هزار زبانش بود بباغ ...

... مردوش در رزم نفس آی و زمیدان برمگرد

دل نیامد در فغان تا زان مژه زخمی نخورد

چنگ تا زخمی نخورد از ناخنی آهی نکرد ...

... شکر کز تیر نگاهی خسته بود

زآه من افلاکیان اندر فغان

من گمان کردم که آه آهسته بود ...

... لباس عشق هوس پیشگان چه می پوشند

صبوصفت به فغان مدعی ولی عشاق

چو خم لبالب و در جوش صاف و خاموشند ...

... عجبی نیست کز او میکشم آزاری چند

دل با فغان و چه خاموش نشیند مجروح

که بود مرهم او نافه تاتاری چند ...

... که بر می نشیه یا خود باده را بر جام می بندد

حذر زآن غمزه کافر فغان زآن چشم افسونگر

که بیخ کفر می سوزد در اسلام می بندد ...

... تا ید بیضا کنی معجز موسی بیار

عشق تو تا در دل است منع فغانم نکن

دیگ نیفتد زجوش تانه نشیند شرار ...

... قصه آن جوی از سرو روان خود بپرس

از غرور حسن ای گل گر فغانم نشنوی

حال زار عندلیب از باغبان خود بپرس ...

... وصفش از آشفته شیرین زبان خود بپرس

شب چو در گوشت رسد ای لیلی افغان جرس

حالت مجنون گهی از ساربان خود بپرس ...

... یا در میان کاروان بی غلغله ماند جرس

پایی بدامان میکشم در دیده افغان میکشم

فریاد پنهان میکشم چون نیستم فریادرس

دیگر بیاد گلستان بیجا بود آه و فغان

صیاد اگر شد مهربان سازیم با کنج قفس ...

... منه به جانب محراب عشق روی خضوع

فغان کند دل شیدا ز دیدن رویت

بلی به ناله برآید چو دید مه مصروع ...

... ولی زخون نتوان شست رنگ خون زآن دست

فغان که سعی دل و دیده هر دو شد باطل

سواره کی خبر از حال خستگان دارد ...

دل به بر داشت فغانی و گمان کردم

که به غوغای جرس قطع بیابان کردم ...

... نیم مبارز عشق ار زکار زار بنالم

مرا بهار و خزان جمله بی تو صرف فغان شد

نیم چو بلبل کز گل بهر بهار بنالم ...

گلعذاران گلستانی داشتم

بلبلان من هم فغانی داشتم

برق میآید بطوف بوستان ...

... چند بر دوش مینهی بارم

زین همه ناله و فغان ترسم

که خزان ره برد بگلزارم ...