... هر حبابی را درین دریا ز حسن بیحدت

خلوتی با ماه کنعان در ته پیراهنی

هر سپندی را ز یاد روی آتشناک تو ...

... هر سر خاری درین صحرا چو آهو گردنی

جلوه در پیراهن بی جرم یوسف می کند

بر لب دریای غفران تو هر تردامنی ...

... از صدف بیرون میا تا گوهر غلطان شوی

چون زلیخا دست از دامان یوسف برمدار

تا مگر چون بوی پیراهن سبک جولان شوی

با سر آزاده چون سرو از بهاران صلح کن ...

... پشت پا زن بر فلک تا سرو این بستان شوی

یوسف از زندان قدم بر مسند عزت گذاشت

سعی کن تا از فراموشان این زندان شوی ...

... جهان از تنگ خلقی بر تو زندانی است پروحشت

وگرنه یوسفستان است اگر خلق حسن داری

به غربت گر شوی قانع گل بی خار می گردد

همان خاری که در پیراهن از شوق وطن داری

مهیا باش زخم گاز را در پرده شبها ...

... می برد باد صبا شب همه شب شهر به شهر

بوی پیراهن یوسف ز گریبان کسی

شور از کشور دلهای پریشان برخاست ...

... همت ما نکشد منت یاری ز کسی

بوی پیراهن یوسف به صبا ارزانی

گر نمی شد ادبم بند زبان می گفتم ...

... می به دست آر که خون در جگر خاک کنی

گله خار ز پیراهن یوسف بیجاست

تا به کی شکوه ز ناسازی افلاک کنی ...

... برگ عشرت مکن ای غنچه که ایام بهار

آنقدر نیست که پیراهن خود چاک کنی

مشو ای گل طرف آن رخ نازک که تری ...

... سرفرازست از شهنشاهان عصر آن نامدار

جلوه در پیراهن بی جرم یوسف می کند

هر گناهی را که باشد بخشش او پرده دار ...

... گر درین موسم بهشت عدن گردد آشکار

یوسف گم کرده خود را فرامش می کند

پیر کنعان را به طرف باغ اگر افتد گذار ...

... می شود جای عرق خون از مساماتش روان

جلوه در پیراهن یوسف کند تقصیر ما

عفو او آنجا که گردد پرده دار مجرمان ...

... در شکست قلب دشمن یکدلند و یکزبان

یوسفستانی است عالم را ز اخلاق جمیل

دیده بد دور باد از این سلیمان زمان ...

... زمین را کند بحر گوهر شکوفه

ز پیراهن یوسفی مغزها را

به هر جلوه سازد معطر شکوفه ...

... بادپیمایی کنی تا چند چون دست چنار

آرزو تا چند ریزد خار در پیراهنت

شعله ای بر خارخار آرزوی دل گمار ...

... عاشق پر دل نیندیشد ز تیغ آبدار

ارمغانی بهر یوسف بهتر از آیینه نیست

چهره دل را مصفا ساز از گرد و غبار ...

... هر کجا حرفی ازان چاک گریبان بگذرد

قصه پیراهن یوسف به کوتاهی کشد

... به جان خرسندی از جانان به آن ماند که یعقوبی

دهد از دست یوسف را و در پیراهن آویزد

یوسف من از زلیخا مشربان دامن بکش

سر به کنعان حیا چون بوی پیراهن بکش

از کجی های تو دشمن بر تو می یابد ظفر ...

... که دایم شیشه ها را جا بود نزدیک ساغرها

ز مروارید شبنم تاکهای سبز پیراهن

کنند آرایش دخترچه های خود چو مادرها ...

... برادر خواند طغرا اهل عالم را ز خونگرمی

چو یوسف عاقبت آزارها دید از برادرها

... دست امید باز ندارم ز دامنت

پیراهن حیات مرا گر قبا کنند

داغم ازین زیان که چرا اهل کاروان

یوسف برند جانب مصر و رها کنند

شاید ز عیبجویی بیگانه وا رهم ...

... رحمتی کو که رگ ابر بلا بگشاید

بوی پیراهن یوسف به صبا باز دهند

هر کجا یوسف من بند قبا بگشاید

گر بود بوی سر زلف تو همراه صبا ...

... دست آنم کو که صبح وصل گیرم دامنی

یوسف من بوی پیراهن ز من دارد دریغ

پیر کنعان ورنه بویی یافت از پیراهنی

... ز مضمون بیگانه تا آشنا

ز پیراهن خود نیم بی هراس

بلایی بود دشمنی در لباس ...

... به مهر برادر چرایی اسیر

بخوان قصه یوسف و پند گیر

صدف گرچه سر برده در زیر آب ...

... غزلخوانان و لیکن عاشقانه

ز پیراهن هزاران یوسفستان

برآرد غنچه از گلهای خندان ...

... غربتم گرد ملالت ز وطن بیش افزود

یوسفی بودم و از چاه به زندان رفتم

از ملاقات من احباب ملال افزودند

گرچه چون باد صبا جانب بستان رفتم

بوی پیراهن یوسف شدم و بی اثرم

هرزه بود این که من از مصر به کنعان رفتم ...