... چنگ همچون جره باز ازرق و کبکان بزم

دل بر آن ازرق وش بلبل فغان افشانده اند

پس در آن مجمر که در تربیع منقل کرده اند ...

... اشک من در رقص و دل در حال و ناله در سماع

من دریده خرقه صبر و فغان آورده ام

زردی زر شادی دلهاست من دلشاد از آنک ...

... نشگفت که چون نمک بر آتش

لب را مدد از فغان ببینم

از جفتی غم به باد غصه ...

... نشگفت که چون نمک بر آتش

لب را مدد از فغان ببینم

کیوان به کناره بینم ار چه ...

... زنبور خانه طمع آلوده شد مشور

زنبور وار بیش مکن زین و آن فغان

هم جنس در عدم طلب اینجا مجوی از آنک ...

... گوشت جدا کی شود از استخوان

چون کنم افغان که ز تف جگر

سوخته شد در دهن من فغان

در بصرم سفته شده است آفتاب ...

... ما به بوسه بر لب ساقی شده فندق شکن

او فغان زان پسته شکرفشان انگیخته

خورده می چندان به طاس زر که بر قرطاس سیم ...

... آب و سنگم داده ای بر باد و من پیچان چو آب

سنگ در بر می روم وز دل فغان انگیخته

از لبت چون گل شکر خواهم که داری در جواب ...

... خون بگریید که رد خون قضایید همه

فزع مادر و افغان پدر سود نداشت

بر فغان و فزع هر دو گوایید همه

چون کلید سخنم در غلق کام شکست ...

جان سگ دارم به سختی ورنه سگ جان بودمی

از فغان زار چون سگ هم فرو ناسودمی

ورنه جانم آهنین بودی به آه آتشین ...

از آتش عشق آب دهانم همه سال

در آب چو آتش به فغانم همه سال

بر خاک چو باد بی نشانم همه سال ...

... کاس می و قول کاسه گر خواه

چون کوس پگه فغان برآورد

بربط که به طفل خفته ماند ...

... بل دوم مهدیش خوان در شرق و غرب

کوس را دیدی فغان برخاسته

بانگ مرغان بین چنان برخاسته ...

... نای بی گوش و زبان بسته گلو

از ره چشمش فغان برخاسته

چنگ بین چون ناقه لیلی وز او ...

... تا دم من گوش من هم نشنود

سوی لب راه فغان در بسته ام

تا نیاید غور این غم ها پدید ...

... از برونم زبان فروبندد

وز درونم فغان برانگیزد

تب پنهانی غم تو مرا ...

... گرنه پیش از لب زبان دربستمی

پرده خاقانی افغان می درد

کاشکی راه فغان دربستمی

گر هم از دستور دستوریستی ...

... از جور این سپهر که کژ چون دم سگ است

چون سگ فغان زار سحرگه برآورید

ای روزتان فروشده حق است اگر چو شب ...

... که بر این سبز تخت نرد گذشت

به فغانم ز روزگار وصال

که چو باد آمد و چو گرد گذشت ...

... تا به تیر سحری دست قدر بربندیم

گه چو سوفار دهان وقت فغان بگشاییم

گه چه پیکان کمر از بحر حذر بربندیم ...

... چندان برآمد از جگر آب ناله ها

کافاق گشت زهره شکاف از فغان آب

شه رای کرد چون که علی الله آب دید ...

... ایشان چه کرده اند بگو تا من آن کنم

آتش کجا در آب فتد چون فغان کند

در آب چشم از آتش سودا من آن کنم ...

... دو رفاده ز پرنیان بینی

چون طبق بر طبق زنند افغان

در طبق های آسمان بینی

کوس کوبی است این کوبی

که همه عالمش فغان بینی

ای برادر بیا و جلدی کن ...