هوش مصنوعی: در این ابیات اشاره به احساس ضعف و تنهایی شاعر دارد. او با استفاده از تشبیه به سرو، که نماد زیبایی و عظمت است، می‌گوید که دیگر گویای زیبایی و شکوه نیست و به حال خود می‌نالد. همچنین، او به مسکینی خود در برابر خورشید و زیبایی‌های طبیعت اشاره می‌کند و احساس ناتوانی و کوچکی می‌کند.
هوش مصنوعی: علفزار هیچ‌گاه یاد سرو بلند قامت را نمی‌کند، چون من، که به او خدمت کرده‌ام، به زوالی دچار شدم و اکنون سروهای بسیاری در چمن‌زاری که من در آن هستم، وجود دارند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات اشاره به احساس ضعف و تنهایی شاعر دارد. او با استفاده از تشبیه به سرو، که نماد زیبایی و عظمت است، می‌گوید که دیگر گویای زیبایی و شکوه نیست و به حال خود می‌نالد. همچنین، او به مسکینی خود در برابر خورشید و زیبایی‌های طبیعت اشاره می‌کند و احساس ناتوانی و کوچکی می‌کند.
هوش مصنوعی: علفزار هیچ‌گاه یاد سرو بلند قامت را نمی‌کند، چون من، که به او خدمت کرده‌ام، به زوالی دچار شدم و اکنون سروهای بسیاری در چمن‌زاری که من در آن هستم، وجود دارند.
هوش مصنوعی: خورشید از بالای کوه به اوج خود می‌رسد، اما من، بیچاره، از راه پیرهنت نمی‌توانم به آن دسترسی پیدا کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
صد شکر که گلشن صفا گشت تنت
صحت گل عشق ریخت در پیرهنت
تب را به غلط در تنت افتاد گذار
آن تب عرقی شد و چکید از بدنت
ای گشته خجل آبحیات از دهنت
سرو از قد و ماه از رخ و سیم از ذقنت
صاحب نظری کجاست تا درنگرد
صد یوسف مصر در ته پیرهنت
ای کرده پسند از دو جهان چاره منت
حقّا که دریغ دارم از خویشتنت
چون بیخورشید ذرّه را نتوان دید
بیروی تو در چشم کی آید دهنت
ای مطلع خورشید زه پیرهنت
شب، درشکن طره ی عنبر شکنت
گفتی شب هجر توکنم روز وصال
دیدی که چو صبح اول آمد سخنت
تن دردادم به درد عاشق فکنت
دل بنهادم، بفرقت دل شکنت
یا دور فلک، باز رهاند ز خودم
یا آه سحر باز رساند به منت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.