در حشر رسولان خلف روی خراشند
بر آتش وانفسی خود اشک بپاشند
اندر غم خویش و خبر از امتشان نیست
چون تیشه تمام از طرف خویش تراشند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
در حشر رسولان خلف روی خراشند
بر آتش وانفسی خود اشک بپاشند
اندر غم خویش و خبر از امتشان نیست
چون تیشه تمام از طرف خویش تراشند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، پیامبران در روز قیامت به خاطر غم و درد خود و بی‌خبری از امتشان، در کنار یکدیگر به صورت علامتی حزین و گریان قرار دارند. آنها مانند تیشه‌ای که به سمت خود فرود می‌آید، در رنج و اندوه غرق هستند.
هوش مصنوعی: در روز قیامت، پیامبران به خاطر زحمات و مشکلاتی که در دنیا کشیده‌اند، بر آتش حسرت و اندوه خود اشک می‌ریزند.
هوش مصنوعی: در اندیشه و نگرانی خود غرق هستند و هیچ اطلاعی از دیگران ندارند، مانند زمانی که تمام ابزارشان را برای ساختن چیزی از طرف خودشان آماده می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.