سام میرزا صفوی
»
تذکرهٔ تحفهٔ سامی
»
صحیفهٔ دوم در ذکر سادات و علما
»
صحیفهٔ اول : در ذکر سادات رفیع الدرجات
»
۱۱۰- میر زینی
از سادات بدخشان بود و سیدی آدمی صفت است این مطلع در منقبت از اوست :
هر گه رسم بخاک در مرتضی علی
جانرا فدا کنم بسر مرتضی علی
این مطلع هم از اوست :
چو حایل میشود زلف سیه بر ماه تابانش
بر عشاق یکسان مینماید کفر و ایمانش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: سخنران در این متن به مدح و ستایش شخصیت مرتضی علی (علی بن ابی‌طالب) می‌پردازد و از مقام والای او به عنوان یک سید و شخصیت بزرگ یاد می‌کند. شاعر احساس خود را در قبال علی (ع) ابراز کرده و جان خود را در راه او فدای می‌داند. در ادامه، او به زیبایی ظاهری و باطنی اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که جذابیت زلف سیاه معشوق، عشق و ایمان را برای عاشقان به یک اندازه جلوه‌گر می‌سازد.
هوش مصنوعی: او از سادات بدخشان بود و به صفات نیکو شناخته میشود. این مطلع در ستایش او است.
هوش مصنوعی: هر بار که به خاک امام علی (ع) می رسم، جانم را فدای او می کنم.
هوش مصنوعی: وقتی که زلف‌های سیاه او بر چهره‌ی تابناک او سایه می‌اندازد، برای عاشقانی که به او نگاه می‌کنند، تفاوتی بین کفر و ایمان وجود ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.