|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به توصیف میخانه و حال و هوای آن می‌پردازد. او می‌گوید وقتی طبع انسان خوشحال و سرمست است، دیوار غم به نظر کوتاه و کم‌ارتفاع می‌آید. همچنین، او به زیبایی و قدرت شراب اشاره می‌کند و آن را همچون دست رستم، قهرمان اساطیری، می‌داند. در واقع، این شعر به شادی و سرخوشی ناشی از نوشیدن می‌پردازد.
هوش مصنوعی: اگر حال خوشی داشته باشی و سرشار از شادی باشی، دیوارهای غم و اندوه به اندازه‌ای کوتاه خواهند بود که به راحتی می‌توانی از آنها عبور کنی.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویرسازی‌ای از قدرت و توانایی اشاره می‌کند. او به ما می‌گوید که مانند فردی قدرتمند و زورمند که می‌تواند از خاک رستم (نرمی در افسانه‌ها) سبوی می‌سازد، انسان‌ها می‌توانند با استفاده از تلاش و اراده خود به نتایج شگفت‌انگیزی دست یابند. در واقع، این تصویر به ما یادآوری می‌کند که با همت و عزم راسخ می‌توان به هدف‌ها و دستاوردهای بزرگ رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر شاخ بقا ز بیخ بختت رستست
ور بر تن تو عمر لباسی چستست
در خیمه تن که سایبانی‌ست ترا
هان تکیه مکن که چارمیخش سستست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.