زین گلستان تا قیامت، جوش بلبل کم مباد
چون پیمبر سایه ی ابر از سر گل کم مباد
همچو طوطی خرمی پرورده ی این گلشن است
بیضه ی شبنم ز زیر بال بلبل کم مباد
بلبل و پروانه را چشم از فروغش روشن است
از چراغ لاله ی او، روغن گل کم مباد
هرکه خواهد کم کند یک مو ز زلف سنبلش
سایه ی شمشیرش از سر همچو کاکل کم مباد
تا قیامت می کشان این گلستان را سلیم
گردش پیمانه چون دور تسلسل کم مباد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به خوشی و زیبایی طبیعت و عشق اشاره دارد. شاعر به بلبل و پروانه‌ها اشاره می‌کند که از زیبایی گل‌ها و چراغ لاله‌ها بهره‌مندند و آرزو می‌کند که هیچگاه این زیبایی‌ها کم نشود. همچنین، هشدار می‌دهد که اگر کسی بخواهد زیبایی گل‌ها و عشق را کاهش دهد، با عواقبی روبرو خواهد شد. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که باید این زیبایی و شادی تا همیشه ادامه داشته باشد.
هوش مصنوعی: تا همیشه، صدای بلبل در این گلستان نباید کم شود، چون مانند پیامبر که سایه ابر را از سر گل کم نمی‌کند، این صدا نیز باید همواره وجود داشته باشد.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای مانند طوطی در این باغ خوشبو و خرم زندگی می‌کند و شبنم، که از آشیانه‌اش پایین می‌آید، نباید از زیر بال بلبل کم باشد. این بیان به زیبایی و سرزندگی طبیعت اشاره دارد و بر پیوند بین موجودات و محیط طبیعی‌شان تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: بلبل و پروانه به زیبایی و روشنی که از لاله می‌گیرد، چشم دوخته‌اند و از آن نور بهره‌مند هستند، پس باید همیشه از روغن گل کم نباشد.
هوش مصنوعی: هرکس بخواهد حتی یک تار از موهای زیبای سنبلش را کم کند، باید بداند که سایه شمشیرش بر سر او وجود دارد و هیچ چیزی از زیبایی او کم نخواهد شد.
هوش مصنوعی: تا ابد این باغ را با محبت و خوشی نگهداری میکنند، همان‌طور که دوران نوشیدن شراب هیچگاه کم نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.