پس به اسرائیلیان گفتیم این

که شما گردید ساکن در زمین

پس چو آید وعده آریم از ردیف

مر شما را از بِکُم جِئنَا لَفِیف

در قیامت می شوید انگیخته

خود به هم پیچیده و آمیخته

ما فرستادیم قرآن را به راست

هم فر ود آمد به حق کز ما سزاست

بود یعنی حق و ثابت در اصول

هم به حق کردیم نازل بر رسول

هست مذکور این خبر ز ابن سماک

که شد او بیمار و مشرف بر هلاک

خضر تلقین کرد این آیت بر او

بر وجع بر خواند و در دم شد نکو

نی فرستادیم ای روشن ضمیر

ما تو را الاّ مبشر هم نذیر

تا به ما گردند خلق امیدوار

هم بترسند از گنه در اعتذار

هم پراکنده فرستادیم هین

مختلف یعنی که قرآن را چنین

تا که خوانی از ره شایستگی

بر خلایق جمله با آهستگی

هم فرستادیم آن را بیست سال

هر زمان بر اقتضای وقت و حال

ای محمّد (ص) گو که ایمان آورید

خود به قرآن یا که نارید از پدید

هیچ از وی کم نگردد یا زیاد

مؤمنان دارند بر وی انقیاد

آن کسان که علم را داده شدند

از ازل در راه ایمان آمدند

یا که بیش از این بیان و این خطاب

خوانده اند آیات حق را از کتاب

خوانده گردد چون بر ایشان سوی او

بر زنخ ها می فتند اعنی به رو

یعنی افتند از تشکر در سجود

رب ما گویند خود پاک است و بود

از خلاف وعده بر چیزی که داد

شد وفاء هر وعدة او بر عباد

می فتند اندر زنخ ها زآن وقوع

می فزایدشان ز قرآن بر خشوع

گو که االله را بخوانید از بسیج

یا که رحمان را نباشد فرق هیچ

هست نیکو خواندن این هر دو نام

نامهای نیک پس او راست تام

صوت خود را بر مدار اندر نماز

هم مکن آهسته بیش از حد تو باز

کن طلب راهی میان جهر و سرّ

باش در خیر الامور اعنی مُصر

جمع کن یعنی میان عالمین

کوست فرق و جمع پس رو بَین بَین

جمع صورت با حقایق بالتمام

ناید الاّ از تو ای فخر انام

یا ولی ای کو خلیفۀ مصطفی است

آگه از سرّ بقاء بعد از فناست

جمله احکام شریعت هم شهود

با حقیقت کرده جمع از تار و پود

سرّ هر شیئی بداند مو به مو

می نگردد نکته ای مفقود از او

در تصوف چون گشاید نطق و لب

نیست پنهان مویی از وی نیم شب

وا نماید نکته ها را مو به مو

تا مقام وحدت بی کثرت او

چون کسی کاندر سرای خود تمام

هست واقف کاین کدام است آن کدام

همچنین از شرع و صورت با خبر

آن چنان که صیرفی بر سیم و زر

یا که از راه و منازل کاروان

سرّ جمله بیند از عین عیان

حاصل آن کاندر میان جهر و سرّ

جو رهی اندر نماز مستمر

گو سپاس و حمد حق را بی عدد

کآن بنگرفت از برای خود ولد

هم نه در شاهی ورا باشد شریک

هم نه یار و دوست کآن هم نیست نیک

یعنی آن کز عجز باشد و احتیاج

باشد اندر دوستی زو لاعلاج

هم نما تعظیم و تکبیرش چنان

که بدانی برتر از وصف است آن

کس نداند وصف او جز ذات او

وصف دریا ناید از رشحات او

وصف خود ممکن نداند سر به سر

تا چه جای وصف خلاّق البشر

عقلها در وصف او مبهوت و مات

کن به وسع خود تو پس تکبیر ذات

منت ایزد را که اندر این مقام

شد ز تفسیر صفی نیمی تمام

هم دگر خواهم ز لطف حق مدد

نیم دیگر تا باتمام آن رسد