بود عبدالعظیم آنکو ز رتبت
کند بر وی تجلی حق بعظمت
پس او آرد تذلل در ولایت
ادای حق عظمت را بغایت
بچشم خلق پس ذات قدیمش
ز عظم خویش بنماید عظیمش
نماید مرتفع ذکر و ثنایش
میان خلق از حسن ولایش
چو خالی شد ز خویش از فرط ذلت
رسد تو قیرش از سلطان عزت
بهر کس افتد از عظمت نگاهش
شود او در تذلل خاک راهش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت‌ها به عبدالعظیم اشاره می‌شود که با توجه به مقام بلندش، تجلی و عظمت حق بر او می‌تابد. او در برابر ولایت تواضع می‌کند و به این ترتیب، عظمت را به بهترین نحو ادا می‌نماید. وقتی که خلق به او می‌نگرند، عظمت واقعی او را درمی‌یابند و در میان مردم به خاطر حسن و ولایش شناخته می‌شود. وقتی که او از خودخواهی خالی می‌شود و در حالت ذلت قرار می‌گیرد، به عزت و مقام حقیقی می‌رسد و دیگران نیز تحت تأثیر عظمت او به humility (تذلل) می‌افتند.
هوش مصنوعی: عبدالعظیم موجودی است که به خاطر عظمت و مرتبتش، تجلی الهی بر او نمایان شده است.
هوش مصنوعی: پس او در برابر مقام والای حق با تواضع و ادب رفتار می‌کند و تمام تلاشش را برای احترام به عظمت آن به کار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که خداوند با شکوه و بزرگ‌منشی‌اش خود را به مردم نشان می‌دهد و عظمت او در ذاتش نهفته است. یعنی هنگام مشاهده آفرینش و نشانه‌های قدرت و بزرگی‌اش، مردم می‌توانند عظمت واقعی او را درک کنند.
هوش مصنوعی: ذکر و نام او میان مردم به خاطر زیبایی و خوبی‌هایش به راستی بلند و برجسته است.
هوش مصنوعی: زمانی که انسان به دلیل خفت و ذلت از خود تهی شود، به قدرت و شرافتی از سوی بزرگ‌ترین مقام و پرچمدار عزت دست خواهد یافت.
هوش مصنوعی: هر کسی که به عظمت نگاه او بیفتد، در برابر او به خاک ذلت می‌افتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.