|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از زیبایی‌های جهان و عناصر طبیعی سخن می‌گوید و آنها را به نوعی با خود و روح خود مرتبط می‌سازد. او می‌گوید که در هر ذره‌ای از دنیا چیزی از خود را می‌بیند و احساس می‌کند که در زیبایی‌های ساده و کوچک، مانند یک مور یا یک قطره شبنم، به نوعی وجودی بزرگ و افسانه‌ای، مانند "جام جمش" که نماد قدرت و ثروت است، را مشاهده می‌کند. این اشعار نشان‌دهنده تأمل عمیق شاعر بر ارتباط بین خود و طبیعت است.
هوش مصنوعی: هر ذره‌ای را که می‌نگرم، نمی‌توانم آن را از خود جدا ببینم و حتی هر مورچه‌ای که در دست دارم، نشانه‌ای از کار و تلاش خودم را در آن می‌یابم.
هوش مصنوعی: هر قطرهٔ شبنمی که روی گل نشسته، برای من مانند جام جمش می‌باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شوخی که بری ز عالمش می بینم
معنی است ولی در آدمش می بینم
تا جای به چشم خویش دادم او را
چون مردمک دیده گمش می بینم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.