فنای من به نسیم بهانهای بندست
به خاک با سر ناخن نوشتهاند مرا
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
راهنمای نوار ابزار |
|
پیشخان کاربر |
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
اعلانهای کاربر |
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
لغزش به پایین صفحه |
|
لغزش به بالای صفحه |
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
نشان کردن شعر جاری |
|
ویرایش شعر جاری |
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
شعر یا بخش قبلی |
|
شعر یا بخش بعدی |
فنای من به نسیم بهانهای بندست
به خاک با سر ناخن نوشتهاند مرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به رابطهای عمیق و ناکام با زندگی اشاره دارد. "فنای من" به معنای از دست رفتن یا نابودی است که به نسیم (به عنوان نمادی از امید و تغییر) وابسته شده است. همچنین "به خاک با سر ناخن نوشته اند مرا" نشاندهندهی احساس تاثیرپذیری و سرنوشت محتوم اوست، گویی سرنوشتش بر روی زمین حک شده است.
هوش مصنوعی: من به خاطر نسیم زندگی به نوعی فنا و زوال دچار شدهام و در واقع، به اندازهی سر ناخن به خاک و زمین وابستهام، طوری که سرنوشم در آنجا حک شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.