|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تناقضات و دغدغه‌های انسانی اشاره دارد. در آن گفته می‌شود که کلام سخت و تلخ از افراد قدرتمند یا صاحب‌نظران می‌تواند خوشایند باشد و زمین هند با وجود تیرگی‌هایش، به نوعی شیرین و پربار است. همچنین به این نکته اشاره می‌شود که خداوند از گناهان انسان‌ها بی‌نیاز است و شکست‌ها نمی‌توانند آسیبی به پزشک که به نوعی مظهر درمان و نیکی است برسانند. به‌طور کلی، شعر به جستجوی معانی عمیق‌تری از خوبی و بدی در زندگی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: سخنان تلخ کسانی که پیشانی‌هایشان در فکر و تأمل است، شیرینی خاصی دارند. زمین هند به خاطر تیرگی‌اش، سرشار از شکر و شیرینی است.
هوش مصنوعی: خداوند بی‌نیاز است و به گناه‌های ما نیازی ندارد. حالا که پزشک از شکست مراقبت می‌کند، این برای او چه ضرری دارد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو شبنم آن که درین بوستان سحرخیزست
مدام ساغرش از صاف عیش لبریزست
به خال گوشه ابروی او مبین گستاخ
که چون ستاره دنباله دار خونریزست
فغان که نرگس بیمار خوبرویان را
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.