اشک خونین بس که زد جوش از دل دیوانه‌ام
چون نگین هموار شد با فرش، سقف خانه‌ام
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
اشک خونین بس که زد جوش از دل دیوانه‌ام
چون نگین هموار شد با فرش، سقف خانه‌ام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از شدت احساسات و دردهای درونی صحبت می‌کند. او با نشان دادن اشک‌های خونین خود، به عمق غم و جنونش اشاره می‌کند و به زیبایی و آرامش خانواده‌اش اشاره می‌کند که مانند نگینی بر روی فرش منزلش جلوه‌گری می‌کند. در حقیقت، تضاد بین دردهای درونی و زیبایی‌های بیرونی را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: به خاطر شدت احساساتم، اشک‌های غم‌آلودی از دلم بیرون می‌زنند. مانند نگینی که بر روی فرش نشسته، تمام زندگی و وضعیت من نیز به همین شکل است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن پری دور از من و من در غمش دیوانه‌ام
آشنای اویم و از خویشتن بیگانه‌ام
چون سگ دیوانه بر در مانده‌ام حیران و زار
نیستم قابل از آن، ره نیست در کاشانه‌ام
داد جام باده‌ام دل گشت فانی زین طرب
[...]
نوخطان را دوست می‌دارد دل دیوانه‌ام
من چو مجنون نیستم در عاشقی مردانه‌ام
خضر می‌گویند بر سرچشمه‌ای برده ست راه
قطره ای گویا چکیده جایی از پیمانه‌ام
عقل را هر لحظه تکلیفی‌ست بر من در جهان
[...]
جوش ذوقم خوش‌نشین کشور میخانه‌ام
موج فیضم خانه‌زاد ساغر و پیمانه‌ام
می‌زنم لاف شکیبایی و از طوفان اشک
موجهء گرداب را مانَد ، مصیبت خانه‌ام
باز در دارالشفای تب گدایی می‌کنم
[...]
نه سزاوار حرم نه لایق بتخانه‌ام
در خراب‌آباد دنیا جغد بی‌ویرانه‌ام
فرقم از سرکوب محنت یک نفس خالی نبود
گر ز کار افتاد دستم ریخت بر سر خانه‌ام
بس که هرگز پر ندیدم جام عیش خویش را
[...]
بس که محکم کرده در سستی بنا کاشانه‌ام
جلوه مهتاب سیلاب است در ویرانه‌ام
صبر من از خارخار شوق پا بر جا نماند
ریشه از دندان موران داشت دایم دانه‌ام
آن سیه‌روزم ، که در ایّامِ عمرِ خود ندید
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.