گنجور » سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت

بخش ۹۵

حق جل و علا می‌بیند و می‌پوشد و همسایه نمی‌بیند و می‌خروشد

عوذ بالله اگر خلق غیب دان بودی

کسی به حال خود از دست کس نیاسودی

دو نان نخورند و گوش دارند

گویند امید به که خورده

با دو بار کلیک بر روی هر واژه می‌توانید معنای آن را در لغت‌نامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برای معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است اینجا کلیک کنید.

تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. برای نوشتن حاشیه اینجا کلیک کنید.

محسن نوشته:

بیت دوم کلمه دو نان میباست دونان باشد یعنی انسانهای فرومایه.

در بیت اول :
”
عبارت” نعوذ بالله ” اشتباها “عوذ بالله ” آمده است .لطفا اصلاح فرمایید.
سپاس