گنجور

 
رضاقلی خان هدایت

معاصر سلاطین خوارزمشاهیّه بوده. تاریخ سلاطین خوارزمشاهیّه تألیف فرموده. بالاخره توفیق رفیقش شد، منصب استیفای دیوان را به فرزند خود بازگذاشته و خود از استیفا استعفا جسته، به عبادت نشسته، به ریاضات شاقّه مشغول و خاطرش از مناصب تعلقات معزول و در مسلک سلوک سالک و ملک ملک و ملکوت را مالک گشت و آخر درگذشت. این دو بیت از اوست:

گر دهدت روزگار دست و زبان زینهار

دست درازی مجو چیره زبانی مکن

با همه عالم به لاف با همه کس از گزاف

هرچه ندانی مگوی هر چه توانی مکن