حرف آخر قافیه

شماره ۱: بسوختیم به برق طلب سراپا را - کسی نداند از آن بی‌نشان نشان ما را

شماره ۲: چون بادگری سر نکند راه عدم را - داد است بگوئید عرب را و عجم را

شماره ۳: فلک دگر نتواند گشود کار مرا - کرشمه‌ای نتواند کشید بار مرا

شماره ۴: ز هر در میروی مطلب مهیاست - عجب بابیست این باب محبت

شماره ۵: محبت کرد آخر با منش رام - الهی من بقربان محبت

شماره ۶: شدم صیدی که نتوان زد تغافل - به صیادی که داند زخم کاری است

شماره ۷: داند آنکس که ز دیدار تو برخوردار است - که خرابات و حرم غیر در و دیوار است

شماره ۸: سایه سرو بلندت از سر من کم مباد - کو خلاصم از غم شبهای هجران کرده است

شماره ۹: نمیگویم بگاه جلوه کردن - دلم چشم و لبش با غمزه‌اش برد

شماره ۱۰: به غیر راز دل در صحبت دشمن نمی‌ریزد - غمی در دل اگر دارد چرا بر من نمی‌ریزد

شماره ۱۱: دلم را برد زلف مشک رنگش - چه چاره تا برون آرم ز چنگش

شماره ۱۲: هم‌آغوش که شد یارب که امشب - خجالت می‌تراود از نگاهش

شماره ۱۳: رود از رفتنت فرزانه از هوش - شود از دیدنت دیوانه عاقل

شماره ۱۴: گر نسازی کرده‌های ما بحل - وای ما و وای جان و وای دل

شماره ۱۵: جز نیم نفس نیست غم و شادی عالم - بر نیم نفس من چه بگریم چه بخندم

شماره ۱۶: نه اشکم داشت تاثیری نه آهم - ز هر سو ناامیدی بسته راهم

شماره ۱۷: ما بهر هلاک خود هلاکیم - ز آلایش آب و خاک، پاکیم

شماره ۱۸: در قتل من بغیر نهان یار بوده‌ای - من غافل از فریب و تو در کار بوده‌ای

شماره ۱۹: چه افسون با من دیوانه کردی - که از هر آشنا بیگانه کردی

شماره ۲۰: هرگز نگرفتیم به خوبان سر راهی - وز جذب نظر وانکشیدیم نگاهی