دیدی ای مه که ناگه رمیدی و رفتی

پیوند الفت بریدی و رفتی

هرچه خواری به یاری کشیدم و دیدم

دامن ز دستم کشیدی و رفتی

فریاد از دل تو، کز جفا

فریاد ما نشنیدی و رفتی

جانا گرچه بردی از یادم

جان در کوی عاشقی دادم

ساقی بده آن می را

مطرب بزن آن نی را

که پای لاله، پیاله خوش باشد

دل اسیران، به ناله خوش باشد

علاج محنت، به جز می نیست

به غیر نالیدن نی نیست