تا بر آمد صبح پیری پایم از رفتار ماند
کیست تا برگیرد و در سایه تاکم برد
ذره‌ام سودای وصل آفتابم در سر است
بال همت می‌گشایم تا بر افلاکم برد
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
تا بر آمد صبح پیری پایم از رفتار ماند
کیست تا برگیرد و در سایه تاکم برد
ذره‌ام سودای وصل آفتابم در سر است
بال همت می‌گشایم تا بر افلاکم برد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از احساس پیری و افسردگی ناشی از آن سخن می‌گوید و آرزوی وصل به زیبایی و روشنایی را دارد. او به دنبال کسی است که او را از وضعیت فعلی‌اش خارج کند و به اوج بلندی‌ها برساند. حسرت رسیدن به نور و آفتاب در دلش موج می‌زند و می‌خواهد بال همت خود را برای پرواز به آسمان بگشاید.
هوش مصنوعی: وقتی صبح پیری فرا می‌رسد، دیگر نمی‌توانم به‌راحتی حرکت کنم. آیا کسی هست که مرا از این حال نجات دهد و به زیر سایه‌ی درختی ببرد؟
هوش مصنوعی: من همچون یک ذره، در دل خود آرزو دارم که به آفتاب وصل شوم و به همین خاطر، با اراده‌ای بزرگ تلاش می‌کنم تا به آسمان‌ها برسم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.