هادَه دَمْ‌رِهْ مه دَمْ که نَمونِسْ مه دَمْ
یکدم خُودهٰا پِرْسْ که بَدِنْ دارمه بیٰ دَمْ
عیسی دَمِهْ ته دَمْ گَرْ به خاکْ دَمی دَمْ
بِدَمْ مِرْدِهْ‌رِهْ دَمْ، که دَمْ آورِهْ دَمْ
دَرْمِهْ کِشتی آسٰا به گردابِ ته غَمْ
اَیْ وایِ مِرادْ! کی بئیتی به مه چَمْ
بِهِشْتْ جِهْ جِدابَیْمِهْ به سونِ آدِمْ
مالّمِهْ‌رُو به خاکْ، دَرْدَ نُووُنه مه کَمْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
دم خود را به من بدم، که نفس برایم نمانده / یک لحظه از خود بپرس که بدنی بی‌جان (نفس) دارم
دم تو عیسایی است، اگر یکدم به خاک بدمی / دم خود را به من مرده بدم که دم، دم می‌آورد
مانند کشتی در گرداب غم تو گرفتارم /ای باد مراد! کی به سوی من می‌وزی؟
مانند «آدم» از بهشت جدا شوم / روی به خاک می‌سایم ولی دردم نمی‌کاهد
هوش مصنوعی: در اینجا به بیان حالتی از زندگی و وجود می‌پردازد. می‌گوید که به خودم بگویم که زندگی من تمام نشود و من همواره در حال تجربه و حضور در لحظات باشم. در واقع، تأکید بر اهمیت زمان و زندگی است و اینکه باید از هر لحظه‌ای استفاده کنیم. این بیان نشان‌دهنده‌ی نیاز به تفکر و توجه به وضعیت فعلی خود است.
هوش مصنوعی: اگر عیسی لحظه‌ای نفس بکشد و به زمین بدمی، باز هم نبیند که چگونه دنیا در حال تغییر است و مردان از نفس افتاده‌اند، زیرا هر لحظه‌ای که می‌گذرد، تنفس و زندگی حاصل می‌شود.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات عمیق و دردناک فردی می‌پردازد که در مواجهه با مشکلات و نگرانی‌ها، خود را در وضعیت بحرانی می‌بیند. او از غم و ناامیدی سخن می‌گوید و به نوعی آرزوی کمک را با صدای بلند به تصویر می‌کشد، گویی در حال غرق شدن در دریاچه‌ای از غم و اندوه است و نمی‌داند چگونه از این وضعیت رها شود.
هوش مصنوعی: بهشت جایی‌ست برای آدم‌ها، اما خاک و زمین درد و رنج را از آنها دور نمی‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.