اَوی دُوسْ به گیتی بَسْ نِخارِهْ مِهْ‌کٰارْ
کَتْمِهْ شووُ روز، دیمْ دکِتْ سُونِ ویمٰارْ
سُوزِّمِهْ، و تَشْ (آتِشْ) بُونه هَر روزی سی‌وٰارْ
مصاحبْ مِنِهْ دَرْدِهْ، اَنْدوُهِهْ تیمٰارْ
امیر گِنِهْ: هر کسْ که مِجی اَوی یٰارْ
پَنْدارْ کِهْ دَنی، وی نَکِرْدبی هِچّی کٰارْ
نَخچیرْ که هُمونْ لٰارْ بَچِری (بَچرِهْ) یکی‌وٰارْ
یَقینْ کِهْ نَخْچیر کِشْتِهْ بَوی بِهْ نٰاچٰارْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
آوخ که بی‌دوست جهان برایم ناخوش و ناگوار است / شب و روز مانند بیمار به رو (دمر) افتاده‌ام
به آتش عشق می‌سوزم که هر روز سی برابر می‌شود / هم‌نشین من درد است و اندوه تیمارگر من
امیر می‌گوید: هر کس که بی‌یار گذران نماید، / پندار که او در گیتی، هیچ کاری انجام نداده است
نخجیری که یک‌بار در دشت لار چراکند (بچرد) / یاور دارم که آن شکار به ناچار کشته می‌شود
هوش مصنوعی: به سراغ دنیا برو و در آن جستجو کن؛ اگر روزها از کار باز بمانی، زندگی را از دست می‌دهی.
هوش مصنوعی: من دلم هر روز مانند آتش می‌سوزد، و کار من این است که با درد و اندوه سر کنم.
هوش مصنوعی: هر کسی که فکر کند که دوستش به او توجه دارد، در حقیقت هیچ کاری برای او نکرده است.
هوش مصنوعی: نخچیر (یعنی کسی که سوسن را می‌چیند) هر بار که می‌رود باید مطمئن باشد که سوسن‌ها را چیده است، و در این کار چاره‌ای جز این نداشته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.