یکی مَستهْ چشْ دیمه امروزْ چونْ آسی
دندونْ صدفْ، دیمْ سرخه گلْ، قَدْ چه آسی
گتمهْ چه نومْ دارْنی، نَکنْ دْمیسی
گتهْ چلهْ‌وار نومْ دارمهْ، کیجای آقاسی
اَشون (دیشو) همه شو، دیدهْ منهْ نجواسی
دَکتمهْ غم‌خونه و بَویمهْ عاصی
امیر گنه: خیرونمهْ به خودشناسی
نَدومّهْ تو چه شه دُوستونْ ره نشنٰاسی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
امروز خمارین چشمی چون گل آسی (مورد) دیدم / دندانش صدفی، رخسارش گل سرخ و قدش آسی (گل آس) بود
گفتم: چه نام داری، آن را پنهان مکن از من / گفت: نام دیوانه‌واری دارم و دختر «آقاسی» هستم
دیشب در تمامی شب، دیده‌ام از اشک‌ریزی خشک نشده، /گرفتار غم‌خانه‌ی عشق، سرکش و عاصی شده‌ام.
امیر می‌گوید: از خودشناسی تو در شگفت هستم / نمی‌دانم چگونه است که تو دوستان خود را نشناختی؟!
هوش مصنوعی: امروز یکی از این چشم‌های مست را دیدم که مانند دندان یک صدف درخشید. دیدم گل سرخی است که به زیبایی می‌درخشد.
هوش مصنوعی: بگفتی چه خواب غفلت تو را گرفته است، نکن! با این حال، این روزها خوابم سنگین است، بگو کجاست آن کسی که همیشه مرا بیدار می‌کرد؟
هوش مصنوعی: من همه‌ی شب را به یاد تو گذراندم، در دل من درد و غم است و از این وضعیت به شدت ناراحت و ناامید هستم.
هوش مصنوعی: در این شعر به اهمیت شناخت خود و ارزش آن اشاره شده است. هر فرد باید تلاش کند تا خود را بهتر بشناسد و درک کند که در زندگی چه چیزهایی برایش اهمیت دارد. همچنین به این نکته اشاره می‌شود که شناخت و دوستی واقعی نیاز به شناخت عمیق‌تر از دیگران دارد. بنابراین, خودشناسی، نخستین قدم برای داشتن روابط معنادار با دیگران است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.