دُوسْتْ‌رِهْ دیمِهْ کِهْ دیرُو کَمُونْ دٰاشْت‌وُ تیرْ
بِرٰازِّنی شه زِلْف وُ گِلْ هٰا کِرْدِهْ شیرْ
گِتْمِهْ: چِهْ کَسی مَسِّهْ چِشْ، چیرهْ خِجیرْ؟
گِتِهْ: اُونْمِهْ کِهْ مِنِهْ دینْ دٰارْنِهْ (دارنی) اَذیرْ (اَزیر)
اَمْروُ بُوْردِمِهْ، مِهْ دِلْ خِرهْ اتّٰا تیرْ
بٰالٰا بِلِنْ تَرْکِشْ دَوِسْتْ، هُورِسِتٰا، دیرْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
دوست را دیروز می‌دیدم که تیر و کمان داشت / زلفش را زینت داده و گل چهره را تر و تازه کرده بود
می‌گفتم: کیستی‌ای چشم خمارین زیبا رخ؟ / می‌گفت: آن کسم که دین مرا در آتش پرستی پذیرفتی.
امروز رفتم که دل من تیری بخورد / دوست بالابلندم ترکش بسته، از دور در کمین ایستاده است
هوش مصنوعی: دوست را می‌بینم که در کمرش تیر کمری دارد و زلف و گل‌ها را چنگ زده است.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی پرسش و پاسخ درباره‌ی شجاعت و ترس اشاره دارد. شخصی می‌پرسد که چه کسی می‌تواند بر ترس غلبه کند و در موقعیت‌های دشوار پایداری نشان دهد. در پاسخ، کسی اشاره می‌کند که آن شخصی که به معنای واقعی ایمان و اعتقاد دارد، قادر است بر این چالش‌ها فائق آید. در واقع، این عبارت بر اهمیت ایمان و اعتقاد در مواجهه با سختی‌ها و مشکلات تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: من از نظر احساسات و عشق به تو وابسته‌ام، پس بگذار تا تیرهای عشق از دلم به سوی تو پرتاب شود، زیرا دوری تو برای من سخت و طاقت‌فرساست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.