|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
امیر می‌گوید: یار من، از بر من دور است / کی شود که دو رخساره‌ی تو را بوسه بزنم
روی تو را ایزد مانند ماه گرد ساخته است / یا چون گرده و بیضای خورشید سراسر درخشنده است
دلبرم شب‌ها به عالم (چون ماه) نور تاباند / دشت و صحرا و کوه را درخشان کرد
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به معشوق خود اشاره می‌کند که زیبایی و درخشش او به گونه‌ای است که نمی‌تواند از او چشم بردارد. او احساس می‌کند که عشق و محبتش به محبوبش به شدت او را تحت تأثیر قرار داده و نمی‌تواند از او دور شود. شاعر با ابراز عواطف خود، به عمق احساسات عاشقانه‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید که این احساسات او را اسیر کرده‌اند.
هوش مصنوعی: چون ماه کامل، ایزد بر عرش نشسته است یا چون تخم خورشید که سراسر نور دارد.
هوش مصنوعی: در شب‌ها، محبوبم با نور خود، دشت، صحرا و کوه را روشن کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.