|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
امیر می‌گوید: سرگردانم از این‌که عمری نمانده / دندان تو صدف، صورت تو چون گل و لبت نبات است
کمند مشکین را (بر روی) یاسمن پاشیدی (فروهشتی) / وای حوری‌وش، خوب مرا در زندگی نواخته‌ای
هوش مصنوعی: من کاملاً گیج و سرگردان هستم، نمی‌دانم که آیا زندگی‌ام به مانند دندانی در صدف و یا گل و لؤلؤی در دریاست.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد شاعر به زیبایی و لطافت انسانی اشاره دارد که مانند گل یاسمن در دنیایی پر از جذابیت و عشق ظاهر شده است. او به شکلی خاص و دلربا به دنیا نگاه می‌کند و این زیبایی و جذابیت او را از سایرین متمایز می‌سازد. در واقع، این بیت به تمایز و زیبایی خاص فردی اشاره دارد که دل‌ها را می‌رباید و دنیایی سرشار از عشق و محبت را به نمایش می‌گذارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.