|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
منگوله‌ی زلف یار که حبل‌المتین است / در هر نیمه‌اش هزار کشته آویخته دارد
کاکل وی مانند اژدها آدمی را می‌بلعد / مژگانش چون تیر خدنگ، سر فتنه دارد
در پیچک زلفش که بود حبل متین
هر نیمه هزار کشته آویخته بین
کاکلش چو اژدها خورد آدمیان
مژگان چو خدنگ، فتنه دارد به کمین
هوش مصنوعی: گلی که به من نزدیک است، ریشه‌اش محکم و استوار است، و هر بخش از آن هزاران زیبایی و دل‌ربایی را در خود دارد.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به خطرات موجود در دنیای انسان‌ها اشاره دارد. در آن، به وجود موجودات خطرناک و چالش‌هایی که انسان‌ها با آن روبرو هستند، پرداخته می‌شود. به طور کلی، این جمله نشان می‌دهد که هرچند انسان‌ها با مشکلات و فتنه‌هایی مواجه هستند، اما همیشه قدرت و توانایی برای مقابله با این چالش‌ها را دارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.