|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به هویت و ماهیت انسان اشاره دارند. انسان از جوهر روح و خرد تشکیل شده و به ذات خود، موجودی فراتر از جسم است. در لحظه مرگ، انسان به شکل فرشته و پیام‌آور تجلی می‌کند و بعد از رفتن جسم، روح باقی می‌ماند. به طور کلی، این شعر به ماندگاری روح و اهمیت خرد در وجود انسان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ما مانند نوری از جوهر وجود هستیم و وجود ما از خرد و عقل خالی است؛ چون ذات ما خالص و معنوی است و در حقیقت جان داریم و عاقل.
هوش مصنوعی: زمانی که مرگ فرا برسد، ما به فرشته‌ای تبدیل می‌شویم و صدای الهی به گوش می‌رسد. وقتی جسم ما از دنیا می‌رود، روح‌مان باقی می‌ماند و اندیشه و خرد ما برقرار می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.