|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به رابطه عمیق بین دوست و عشق اشاره می‌کند. او می‌گوید اگر دوستی باقی نماند، دل و روح ما هم به فنا می‌روند. همچنین بیان می‌کند که اگر چیزی را ندانیم، در واقع به هیچ چیز نمی‌رسیم، و اگر به حقیقت پی ببریم، در نهایت همه ما یکسان هستیم. در کل، به اهمیت دوستی و آگاهی از ابعاد وجودی انسان‌ها می‌پردازد.
هوش مصنوعی: زمانی که دوست و محبت وجود نداشته باشد، هم دل و هم جان ما از بین می‌رود. همان‌طور که وقتی جسم می‌میرد، روح و روان نیز از آن جدا می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر ما هیچ چیز ندانیم، در حقیقت به هیچ نقطه‌ای دست نمی‌یابیم؛ اما اگر بدانیم همه چیز را، در واقع همه چیز خود ما هست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.