ای مردم کور، این چه بهارست ببینید
گلبن نه و گلهاش ببارست ببینید
فردا همه یک رنگ شود طالب و مطلوب
امروز یکی را که هزارست ببینید
آن ماه که دل می‌برد از ما رخ و زلفش
بر منظرهٔ لیل و نهارست ببینید
ماییم به بار آمده در گلشن هستی
یا اوست که بر صفهٔ بارست؟ ببینید
بر گرد زمین این چه سپاهست؟ بجویید
در گرد زمان آن چه سوارست؟ ببینید
ما میوهٔ شیرین درخت دو جهانیم
باز این چه درخت و چه بهارست؟ ببینید
بس نسخه گرفتند ز هر شیوه و هر شکل
این نسخه که از صورت یارست ببینید
درجیست برو غیب نگارنده طلسمات
این خود چه طلسم و چه نگارست؟ ببینید
این طرز که از کارگه کون در آمد
هم اول و هم آخر کارست ببینید
بر دامن هستی شما هست غباری
هستی چه بود؟ وین چه غبارست؟ ببینید
بعد از شب تار آمدن روز توان دید
این روز که اندر شب تارست ببینید
گر چشم خدایی بگشایید هم اینجا
هم محشر و هم روز شمارست، ببینید
شرح سخن اوحدی آسان نتوان گفت
شعرش بهلید، این چه شعارست؟ ببینید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی دعوت به بیداری و آگاهی از زیبایی‌ها و مفاهیم عمیق زندگی است. شاعر از مردم می‌خواهد که به بهار و گل‌ها توجه کنند و از حالت بی‌خبری بیرون بیایند. او به تضادها و تداخلات زندگی اشاره می‌کند و یادآور می‌شود که ممکن است در آینده همه چیز یکسان شود. همچنین به زیبایی‌ها و نشانه‌های زندگی مثل ماه و درخت اشاره می‌کند و بر این نکته تأکید دارد که درک و بینش عمیق‌تری از هستی باید داشته باشیم. شاعر از غبارات هستی و ارتباط بین زندگی و مرگ سخن می‌گوید و در نهایت به دشواری توضیح دادن زیبایی‌ها و رازهای وجود اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ای مردم نابینا، این چه بهاری است که می‌بینید؟ گل و درختانش در حال شکفتن و باریدن هستند.
هوش مصنوعی: فردا همه افراد به یک شکل و یکسان خواهند شد. آنچه که امروز برای هر کسی مورد خواست و آرزو است، یکی خواهد بود. امروز اما، هزاران خواسته و آرزو وجود دارد که باید به آن توجه کرد.
هوش مصنوعی: آن ماهی که قلب ما را می‌رباید، چهره و موهایش همچون زیبایی‌های شب و روز است. نگاهش کنید.
هوش مصنوعی: ما به مانند میوه‌ای هستیم که در باغ هستی به بار نشسته‌ایم، یا اینکه اوست که بر تخت (سرور) نشسته است؟ ببینید.
هوش مصنوعی: بر گرد زمین چه گروهی جمع شده‌اند؟ در گذر زمان به دنبال آن سوارانی باشید که در حال حرکتند. به تماشا بنشینید.
هوش مصنوعی: ما ثمرهٔ خوشمزهٔ درختی هستیم که نماد دو جهان است، حالا این درخت چیست و این بهار چه حالتی دارد؟ ببیند.
هوش مصنوعی: بسیاری از شیوه‌ها و الگوها را تقلید کرده‌اند، اما این نسخه‌ای که از چهره محبوب است، شما را به وضوح تحت تاثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: در اینجا به یک فرد یا چیز اشاره می‌شود که به طور پنهانی و به طور خارق‌العاده‌ای اثراتی دارد. سوال می‌شود که این فرد یا چیز چه نوع جادو و تاثیری دارد و خود او یا آن اثر چه شکلی است. به نوعی، به شگفتی و عجیب بودن این موجود یا پدیده اشاره می‌شود.
هوش مصنوعی: این شیوه‌ای که از سرای وجود پدید آمده، هم در آغاز و هم در پایان، نشانه‌ای از سرنوشت و حقیقت کار است. آن را با دقت ملاحظه کنید.
هوش مصنوعی: در دامن هستی، گرد و غباری وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی زوال و گذرا بودن هستی است. آیا واقعاً این گرد و غبار چه معنایی دارد و به چه چیزی اشاره می‌کند؟ بیندیشید.
هوش مصنوعی: بعد از شب سیاه، وقتی روز روشن می‌شود، می‌توان این روزی را که در شب تاریک وجود دارد، مشاهده کرد.
هوش مصنوعی: اگر چشمی الهی باز شود، در این دنیا و در روز قیامت و روز حساب، همه چیز را ببینید.
هوش مصنوعی: توضیح دادن سخنان اوحدی دشوار است؛ شعرش گیج‌کننده است و انسان نمی‌داند منظورش چیست. به این مسأله توجه کنید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
طوفان گل و جوش بهارست ببینید
اکنون که جهان بر سر کارست ببینید
در سبزه و گل آب روان پرده نشین است
ماهی که درین سبزحصارست ببینید
قانع مشوید از خط استاد به خواندن
[...]
کو رنگ، چه بو؟ جلوهٔ یارست ببینید
گل نیست همان لاله‌عذارست ببینید
زبن برگ گلی چند که آیینهٔ رنگند
آن دست که بیرون نگارست ببینید
آفاق به عرض اثر خویش اسیرست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.