گنجور

 
اوحدالدین کرمانی

بگذار که تا زلف تو گیرم یک بار

یا در کف پای تو بمالم رخسار

انگار که سنگ پایمال است رخم

یا دست مرا شانهٔ چوبین پندار

 
sunny dark_mode