|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر می‌گوید که در دنیای پر از درد و رنج، کسی را پیدا نمی‌کند که از غم و اندوه رهایی یافته باشد. او از وضعیت بد اجتماعی انتقاد می‌کند و می‌پرسد که تا چه زمانی باید دیگران را سرزنش کرد در حالی که آنها خودشان قادر به تغییر شرایطشان نیستند. در نهایت، اشاره دارد که افراد در وضعیتی قرار دارند که خودشان نمی‌توانند بر روی سرنوشت خود تأثیر بگذارند.
هوش مصنوعی: در دنیا هیچ‌کس را نمی‌توان پیدا کرد که دلش در آتش غم نسوزد، زیرا این‌گونه اندوه سالها در دل کسی باقی نمی‌ماند.
هوش مصنوعی: چرا مدام از بدبختی و مشکلات آن فرد سخن می‌گویی؟ او چه کاری از دستش برمی‌آید وقتی که چیزی به دست خود آماده نکرده است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کس نیست که چون من زتو دل تافته نیست
سررشتهٔ وصل تو کسی بافته نیست
لطف تو مگر دست بگیرد، ورنه
راه تو به پای چون منی یافته نیست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.