اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
»
شمارهٔ ۴۱
شکرانهٔ آنک خواجهٔ بنده نئی
وندر پی رزق خود پراکنده نئی
چون خواهندت بده که ملکی است عظیم
آخر تو چو او نیز تو خواهنده نئی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به یادآوری اهمیت شکرگزاری و درک مقام و موقعیت خود می‌پردازد. او می‌گوید که فرد نباید در پی روزی و رزق خود، از مقام و جایگاه خود غافل شود. همچنین اشاره می‌کند که اگر کسی بخواهد به او چیزی بدهد، باید بداند که او نیز به دنبال خواسته خود نیست و در حقیقت در تلاش برای رسیدن به چیزهای بزرگ‌تر است.
هوش مصنوعی: شکر نعمت این است که تو صاحب نعمت من هستی و من در پی روزی خود به هر طرف نمی‌روم.
هوش مصنوعی: وقتی می‌خواهند تو را داشته باشند، بدان که این یک مقام بزرگ است؛ اما تو نیز مانند او، خواسته‌ای نیستی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.